Epilog

Otworzyłam oczy po czym najdelikatniej jak tylko umiałam wyszłam z łóżka i sprawdziłam , która godzina . Była siódma trzydzieści . Nie chciało mi się już spać i nie wiedziałam co ze sobą zrobić . Dlatego założyłam bluzę Bartka . Po czym otworzyłam drzwi na balkon i wyszłam na niego . Klamki były obustronne więc dało się zamknąć go będąc na zewnątrz . Usiadłam sobie na jednym z foteli i przyglądałam się temu jak wstaje słońce na obrzeżach Nysy . Piękny widok gór i tego wszystkiego wprowadził mnie w tak dobry nastrój , że nawet nie czułam jak powoli moje ciało zamarza . Po chwili nie czułam już zimna . Czułam spokój i ciszę . Było tak przyjemnie . Moje powieki same opadły . Ciało przeszedł spazmatyczny dreszcz . Nie było już nic . Ani bólu , ani zimna , ani żadnych złych ludzi . Obok mnie siedziała mama i mocno do siebie przytulała . Nagle ktoś coś do mnie powiedział tylko nie wiedziałam co nie rozumiałam go wtedy też mama zniknęła . Wysoki mężczyzna , który delikatnie dotknął mojego policzka nagle zamarł i z przerażeniem w oczach zaczął potrząsać moim ciałem . Wziął mnie na ręce i wniósł do pomieszczenia , a potem położył na łóżku i zaczął nerwowo wołać i krzyczeć . Po chwili w pokoju znalazły się jeszcze inne trzy osoby . Kobieta od razu do mnie podbiegła . Najstarszy z mężczyzn nerwowo zaczął rozmawiać przez telefon . Mężczyzna , który położył mnie na łóżku trzymał moją dłoń i chyba próbował ją rozgrzać pocierając ją i szepcząc coś w nią . Najmłodszy osobnik w pomieszczeniu stał i chyba był nieźle zdezorientowany . To przeze mnie ? Po paru minutach do pokoju weszli panowie chyba z pogotowia . To chyba nie do mnie ? Przecież ja się dobrze czuję i mi nic nie jest . Podeszli do mnie i jeden z nich sprawdził mi chyba tętno , a po chwili wyprostował się i pokręcił z rezygnacją głową . Powiedział coś , a mężczyzna , który mnie tu wniósł i położył zbladł i poleciały mu łzy po policzkach . Usiadł obok mnie i trzymał moją dłoń w swojej o wiele większej , a jego zapewne matka podeszła do niego i przytuliła go . Z jej oczu też leciały łzy . Najstarszy z mężczyzn podszedł i poklepał go po ramieniu . A po chwili powiedział coś . Najmłodszy przytulił się do mężczyzny . Wszyscy płakali . Wtedy do mnie dotarło . Oni płakali przeze mnie .

Cztery lata później 

Minęły już cztery lata od tego dnia , w którym mnie zostawiła . Jej ciało zostało pochowane na cmentarzu w Bełchatowie , w rodzinnym grobowcu . Było mi bardzo ciężko pozbierać się po tym wszystkim ale bardzo pomogła mi moja rodzina i przyjaciele . Najgorszy był pierwszy rok . To właśnie po nim zdecydowałem się na wyjazd do Rosji . Te trzy lata bardzo dobrze mi zrobiły .  Teraz wracam do Polski . Swoje kroki od razu kieruję na bełchatowski cmentarz . Idę bardzo dobrze mi znaną ścieżką po to żeby usiąść sobie na ławce i pomodlić się . Położyłem białą różę na pomniku . Zawsze ją jej przynoszę .
- Cześć Mała . Jak ja dawno u Ciebie nie byłem . Wiesz , że Cię kocham ? Ty wszystko wiesz przecież . Wiesz chciałbym Ci kogoś przedstawić . - wyjąłem z wózka trzyletniego chłopczyka - To jest mój synek . Antek się nazywa . Moja żona też tu jest ale przyszedłem sam . Ona niedługo ma termin porodu więc została w domu . W domu , który miał być naszym wspólnym domem . Wiesz urodzi nam się córka . No i nie zgadniesz jak będzie miała na imię . Maja . Na twoją część . Wiem , że pewnie to twoim największym marzeniem było abym był szczęśliwy . Ale ja nigdy nie będę szczęśliwy . Bo Ciebie tutaj nie ma . Kocham Cię . - wyszeptałem i przymknąłem oczy spod , których poleciała pojedyńcza łza . Antek , który siedział u mnie na kolanach otarł mi ją swoją małą ręką . Mimowolnie się uśmiechnąłem bo poczułem twoją obecność . - Ma takie same oczy jak ty , ma ten sam uśmiech . On jest w końcu naszym wspólnym dzieckiem . Lekarze po przetransportowaniu Cię do szpitala w ten pamiętny październikowy dzień stwierdzili , że jesteś w ciąży . Istniała szansa utrzymania Cię w śpiączce dzięki , której Antek mógł się rozwijać . Kiedy lekarze stwierdzili , że da już radę samodzielnie się rozwijać przeprowadzili cesarskie cięcie i na świat przyszła najpiękniejsza pamiątka po tobie . Dziękuję . - wyszeptałem jeszcze po czym wstałem wsadziłem go do wózka po czym zrobiłem dwa kroki w kierunku bramy . Zatrzymałem się i odwróciłem .
- Nigdy nie przestanę Cię kochać . - wyszeptałem po czym ruszyłem w stronę wyjścia pchając wózek , w którym siedział największy skarb jaki miałem na świecie .



Tak więc kto spodziewał się takiego zakończenia łapka w górę !
Nikt ?! Nie możliwe ;d

Tak więc dodaję tutaj  ostatni raz . Dzięki mojej kochane za to , że czytałyście te moje wypociny :* Za te wszystkie komentarze , które mnie motywowały do dalszego pisania :*

To nie jest koniec panny na blogu bo są jeszcze dwa , w tym jeden się dopiero rozkręca . Tak więc zapraszam tu i tu ;d

A teraz może małe podsumowanie statystyczne dane statystyczne pochodzą z dnia 20.05.2012 r. :
-  na bloga weszło łącznie 4382 czytelników plus 457 z Onetu :)
- pięćdziesięciu czterech zostawiło po sobie ślad w formie komentarza :)
-  to opowiadanie czytało  :
      * 4096 Polaków :)
      * 20 Rosjan :)
      * 12 Holendrów :)
      * 10 Amerykanów :)
      * 8 Hiszpanów :)
      * 2 Niemców :)
      * 2 Brytyjczyków :)

-  najwięcej razy otworzono pierwszy rozdział bo aż 184 razy :)

-  najwięcej osób trafiło tutaj przez stronę ktoczytaniebladzi.blog.onet.pl ( dziękuję bardzo mocno Kruszi za to , że moje opowiadanie się tam znalazło :*:*:* ) bo aż 306 osób

-  najczęściej czytelnicy używali przeglądarki Firefox bo aż 1792 ( 40 % )

-  oraz najczęściej używano systemu operacyjnego Windows bo aż 3809 ( 91 % )

POZDRAWIAM  I  BARDZO  PROSZĘ  O  KOMENTARZE  MIŁO  BY  BYŁO  POZNAĆ WASZĄ  OPINIĘ  NA  MOJE  ZAKOŃCZENIE .